🍹
เกิดใหม่ทั้งที..กลายมาเป็น
ซินเดอเรลล่าของฟาโรห์อียิปต์เชียวเหรอ!!
หมื่นล้านคำรัก
(อุษาอัปสร)
บทที่ 1: ตกตึกแล้วข้ามภพ
“บ้าจริง! ลิฟต์เสียอีกแล้วเหรอ!?”
อุษากรัตสบถอย่างหัวเสีย พลางกดปุ่มลิฟต์ซ้ำไปมา นี่มันคอนโดหรูใจกลางกรุงเทพฯ ไม่ใช่หอพักราคาถูก ทำไมระบบถึงพังบ่อยขนาดนี้? เธอก้าวเข้าไปอย่างไม่ค่อยไว้ใจเท่าไร แต่พอประตูลิฟต์ปิดลง…
ตึงงงง!!!
ทุกอย่างสั่นสะเทือนราวกับโลกทั้งใบพลิกคว่ำ ก่อนที่เธอจะรู้ตัว ร่างของเธอกำลังร่วงลงไปตามแรงโน้มถ่วง หัวใจเต้นกระหน่ำ เสียงหวีดร้องของตัวเองดังสะท้อนไปทั่ว ลมหายใจติดขัด
แล้ว…ทุกอย่างก็มืดสนิท
—
"เฮ้! ตื่นได้แล้ว! นี่ไม่ใช่เวลาตายหรอกนะ!"
เสียงแหบๆ ดังขึ้นใกล้หู อุษากรัตรู้สึกเหมือนถูกผลัก เธอลืมตาขึ้นพร้อมกับสำลักอากาศเข้าเต็มปอด ดวงตาสีอำพันของเธอกวาดไปทั่ว แล้วเธอก็พบว่าตัวเอง…
ไม่ได้อยู่ในกรุงเทพฯ อีกต่อไป
เธอกำลังนอนอยู่กลางพื้นทรายร้อนระอุของดินแดนที่แปลกตา ผิวเธอแทนขึ้นเล็กน้อย แสงแดดสาดส่องลงมาบนร่างที่สวมชุดบางเบาสีขาวสะอาดตามสไตล์อียิปต์โบราณ
“โอ้คนสวยขา…” อุษากรัตพึมพำ “นี่ฉันตายไปแล้วใช่มั้ย?”
หญิงชราคนหนึ่งหัวเราะเบาๆ แล้วพูดขึ้น “ตายสิ แต่เจ้าก็เกิดใหม่แล้วในร่างของ Rhodopis น่ะ”
Rhodopis? ชื่อฟังดูคุ้นๆ แต่ก่อนที่เธอจะคิดอะไรได้มากกว่านั้น สองมือของเธอก็ถูกคว้าไปโดยเด็กสาวตัวเล็กสองคน “เร็วเข้า! พวกเราไปอาบน้ำกัน!”
และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องบ้าๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้น
—
กลางแม่น้ำไนล์
"โอ๊ย! ทำไมพวกเธอถึงต้องจับฉันเปลื้องผ้าด้วยเนี่ย!?"
เด็กสาวหัวเราะคิกคัก พวกเธอผลักอุษากรัต—หรือ Rhodopis ลงไปในน้ำเย็นๆ ของแม่น้ำไนล์ อุษากรัตถอนหายใจพลางพึมพำ "ช่างมันเถอะ อย่างน้อยก็ได้อาบน้ำจริงๆ สักที"
เธอเริ่มค่อยๆ ล้างตัวอย่างระมัดระวัง และพยายามทำความเข้าใจกับสถานการณ์ของตัวเอง ตอนนี้เธอคือสาวกำพร้า แม่เป็นแม่ค้า ส่วนพ่อเป็นทหารอียิปต์ที่ตายไปแล้ว ทุกวันนี้เธออาศัยอยู่ในตลาดกับพวกเด็กๆ และหญิงชรา
แต่ทันใดนั้นเอง—
ฟุ่บ!
เสียงกระพือปีกดังขึ้นจากด้านบน อุษากรัตเงยหน้าขึ้นก่อนจะเห็น…
นกอินทรียักษ์บินโฉบลงมา แล้วคว้ารองเท้าแตะของเธอไป!!!
"เฮ้ย! เอารองเท้าฉันคืนมาาา!" เธอร้องลั่น
แต่ไม่ทันแล้ว—นกตัวนั้นบินหายลับไปในท้องฟ้า ทิ้งให้อุษากรัตยืนอ้าปากค้างอยู่กลางแม่น้ำ
และเธอไม่รู้เลยว่า รองเท้าแตะของเธอกำลังจะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล…
บทที่ 2: รองเท้าแตะสื่อรัก(?)
อุษากรัตยังคงยืนแข็งทื่ออยู่กลางแม่น้ำไนล์ ดวงตาของเธอเบิกโพลงขณะที่มองเห็นรองเท้าแตะสุดรักของตัวเองถูกนกอินทรียักษ์โฉบหายไปต่อหน้าต่อตา
"เอ๊ะ... เมื่อกี้มัน... ใช่เรื่องที่ฉันคิดอยู่รึเปล่า?"
เธอพึมพำกับตัวเองก่อนจะนึกขึ้นได้ เดี๋ยวนะ! ตำนาน Rhodopis ที่เธอเคยอ่าน รองเท้าของเธอถูกนกอินทรีขโมยไป แล้วไปตกอยู่กับกษัตริย์อียิปต์!
"โอ้คนสวยขา... อย่าบอกนะว่า... ฉันกำลังจะได้ผัวเป็นฟาโรห์!?"
ว๊าย!!!
ทันใดนั้นเอง ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าของเธอ ไม่ใช่เพราะแดดที่แผดเผาอยู่ แต่เป็นเพราะจินตนาการแปลกๆ ที่เริ่มลอยเข้ามาในหัว ฟาโรห์... ราชาแห่งอียิปต์... แล้วถ้าเขาหล่อแซ่บระดับเทพบุตรล่ะ!?
ไม่ๆ ใจเย็นก่อนอุษากรัต! เธอเพิ่งจะตกตึกตายมาไม่ถึง 24 ชั่วโมง! จะให้โดดไปคิดเรื่องสามีฟาโรห์เลยเนี่ยนะ!?
—
ณ พระราชวังเมมฟิส
ณ ลานพิพากษากลางแจ้ง กษัตริย์ Ahmose กำลังนั่งประทับอยู่บนบัลลังก์ทองคำ ข้างกายมีเหล่าขุนนางยืนเรียงราย รอบตัวมีประชาชนที่มารอฟังคำตัดสินของคดีความต่างๆ
แต่ทันใดนั้นเอง—
ฝุ่บ!
นกอินทรีตัวเดิมโฉบลงมาจากท้องฟ้า ก่อนจะปล่อยสิ่งที่คาบมาให้ตกลงตรงตักของกษัตริย์หนุ่ม
รองเท้าแตะสีน้ำเงินอ่อน ปักลวดลายงดงามวาววับใต้แสงแดด
ทั้งลานตกอยู่ในความเงียบ ทุกสายตาจับจ้องไปที่รองเท้าแตะประหลาดนี้ ก่อนที่กษัตริย์ Ahmose จะหยิบมันขึ้นมาพิจารณา
"นี่มัน... อะไรกัน?"
ขุนนางคนหนึ่งก้มมองก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างลังเล "ฝ่าบาท... ดูเหมือนจะเป็น... รองเท้าแตะของหญิงสาวเพคะ"
Ahmose ขมวดคิ้ว แต่แทนที่เขาจะโยนมันทิ้งหรือมองว่าไร้สาระ ดวงตาของเขากลับเป็นประกายแปลกๆ
รองเท้าแตะนี้ไม่ได้ดูธรรมดา มันมีขนาดเล็กพอเหมาะกับเท้าหญิงสาว และกลิ่นหอมจางๆ ที่ติดอยู่ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกสนใจขึ้นไปอีก
"นกอินทรีบินมาจากทิศไหน?"
"ดูเหมือนจะเป็นทิศของเมือง Naucratis, ฝ่าบาท"
Ahmose ลูบคาง "ถ้าเช่นนั้น… หญิงสาวที่สวมรองเท้านี้ก็ต้องอยู่ที่นั่นสินะ"
เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่บางอย่างในใจบอกเขาว่า เขาต้องเจอเจ้าของรองเท้านี้ให้ได้
"ประกาศไปทั่วอียิปต์… ข้าจะไม่หยุดพัก จนกว่าจะได้พบกับหญิงสาวเจ้าของรองเท้าแตะคู่นี้!"
—
กลับมาที่อุษากรัต (หรือ Rhodopis)
"ว่าไงนะ!? ฟาโรห์ประกาศตามหารองเท้าแตะของฉัน!?"
อุษากรัตเกือบสำลักขนมปังเกือบตายตาเหลือกอยู่กลางตลาด เธอเพิ่งพยายามทำใจให้ชินกับชีวิตใหม่ไปหมาดๆ ยังไม่ทันจะเข้าใจระบบเศรษฐกิจยุคนี้ดีเลย อยู่ๆ กษัตริย์ก็จะมาตามหาเธอแล้วเหรอ!?
"มะ... ไม่ได้การแล้ว!"
เธอรีบวิ่งกลับไปหาหญิงชราเจ้าของบ้านที่เธอพักอาศัย
"ท่านยายจ๋า! ฟาโรห์ประกาศตามหาผู้หญิงที่เป็นเจ้าของรองเท้าแตะของฉัน!"
หญิงชราหรี่ตาแล้วจิบน้ำอย่างใจเย็น "ก็แล้วไงล่ะ?"
"ก็แปลว่าฉันต้องไปเข้าเฝ้าเหรอคะ!"
"แล้วมันเป็นเรื่องแย่ตรงไหน?" หญิงชราหัวเราะ "เจ้ารู้ไหมว่าฟาโรห์ Ahmose น่ะ หล่อราวกับเทพบุตรเชียวนะ"
อุษากรัตกลืนน้ำลาย
"หละ… หล่อขนาดนั้นเลยเหรอช?"
"แน่นอน ไม่งั้นหญิงสาวทั่วอียิปต์จะใฝ่ฝันอยากเป็นราชินีของพระองค์กันทำไม?"
อุษากรัตเริ่มใจเต้นแรง โอเค เรื่องนี้อาจจะไม่ได้แย่ขนาดนั้น…
แต่เธอยังไม่ทันได้คิดต่อ ประตูบ้านก็ถูกกระแทกเปิดออก!
"Rhodopis!" เสียงทหารร้องเรียก "ฟาโรห์มีรับสั่งให้พาเจ้าไปพบพระองค์เดี๋ยวนี้!"
อุษากรัตเบิกตากว้าง …นี่ฉันกำลังจะได้เจอเจอฟาโรห์ตัวเป็นๆ แล้วเหรอ!?
—
บทที่ 3: เข้าเฝ้าฟาโรห์… หรือเข้าไปเจอรักวุ่นๆ!?
"ดะ...เดี๋ยว! ฉันต้องไปตอนนี้เลยเหรอ!?"
อุษากรัตเบิกตากว้างเมื่อเห็นทหารร่างใหญ่สองคนยืนขวางประตูบ้าน แถมยังถืออาวุธครบมือ ราวกับถ้าเธอปฏิเสธ พวกเขาคงหิ้วเธอไปทั้งตัวแน่ๆ
"ใช่ นี่เป็นคำสั่งจากฝ่าบาท!"
"อื้มม..." อุษากรัตหันไปหาหญิงชราเจ้าของบ้านที่มองเธอด้วยสายตารู้ทัน
"หึหึ... แสดงว่าฟาโรห์สนใจเจ้าแล้วล่ะสิ?" หญิงชรากระเซ้า พลางเอื้อมมือไปหยิบเสื้อคลุมบางๆ มาคลุมตัวให้เธอ
อุษากรัตกัดริมฝีปาก "ฉันยังไม่พร้อมเลยนะ..."
"โธ่เอ๊ย เจ้าแค่ไปเจอเขา ไม่ได้ไปแต่งงานพรุ่งนี้ซะหน่อย" หญิงชรากลอกตาเป็นเลขแปด "และอีกอย่างนะ Rhodopis... เอ้ย หรืออุษากรัตอะไรนั่นของเจ้า"
"หืม?"
"บางทีนี่อาจจะเป็นโอกาสของเจ้าในการเปลี่ยนชีวิตก็ได้นะ..."
—
พระราชวังเมมฟิส
อุษากรัตไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะมีโอกาสนั่งอยู่ในรถม้าหรูหราแบบนี้มาก่อน หลังจากที่ทหารพาเธอขึ้นม้าเดินทางข้ามทะเลทรายมา พระราชวังเมมฟิสก็ปรากฏตรงหน้า ราวกับเมืองในเทพนิยาย
"โห... นี่มันอลังการงานสร้างพีระมิดของจริงเลยชะมะคะ!"
ประตูทองคำขนาดยักษ์เปิดออก เผยให้เห็นลานกว้างที่มีเสาหินแกะสลักอย่างวิจิตร ข้าราชบริพารเดินกันขวักไขว่ ทุกคนแต่งกายสวยหรูจนเธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวประหลาด
ฉันควรจะเกร็งมั้ยเนี่ย? หรือควรจะเล่นใหญ่ไปเลยดี?
แต่ก่อนที่เธอจะได้คิดอะไรไปมากกว่านั้น…
"เจ้าของรองเท้าแตะมาถึงแล้ว!"
เสียงประกาศดังก้องไปทั่วลานพิธี ขณะเดียวกัน ทุกสายตาก็จับจ้องมาที่เธอ
อุษากรัตสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพยายามเดินอย่างสง่างามที่สุด (แม้ว่าใจจริงอยากจะถอดรองเท้าวิ่งกลับไปก็เถอะ)
—
บนบัลลังก์ทองคำ
กษัตริย์ Ahmose จ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความสนใจ
เธอดูแตกต่างจากหญิงสาวอียิปต์ทั่วไป รูปร่างเล็กกว่าที่เขาคาดคิดเล็กน้อย แต่ก็มีเสน่ห์ในแบบของตัวเอง ดวงตากลมโตและใบหน้าที่แสดงอารมณ์หลากหลาย… เขาไม่เคยเห็นใครที่มีพลังดึงดูดแบบนี้มาก่อน
"เจ้าชื่ออะไร?" เขาถามด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก
"อุ... เอ้ย! Rhodopis เพคะ!" เธอตอบตะกุกตะกัก
Ahmose เลิกคิ้ว "เจ้าไม่ใช่ชาวอียิปต์แท้สินะ?"
"เอ่อ..." อุษากรัตเม้มปาก ไม่กล้าจะบอกว่าเธอเป็นคนข้ามภพมา "คือ... แม่ข้าเป็นพ่อค้า มาจากแดนไกลเพคะ"
กษัตริย์พยักหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนจะกวักมือเรียกข้าราชบริพารให้นำรองเท้าแตะออกมา
"จงสวมมัน แล้วพิสูจน์ว่าเจ้าคือเจ้าของที่แท้จริง"
โอ๊ย อะไรมันจะซินเดอเรลล่าขนาดนี้!?!
อุษากรัตพยายามกลั้นขำขณะรับรองเท้าแตะมาแล้วค่อยๆ สวมลงไป...
เป๊ะเว่อร์! ขนาดพอดีเป๊ะ!
เสียงฮือฮาดังก้องไปทั่วลานพิธี ราวกับไม่มีใครคิดว่าเจ้าของรองเท้าแตะจะเป็นหญิงสาวธรรมดาเช่นเธอ
Ahmose มองเธอด้วยสายตาครุ่นคิด "ข้าสัญญาไว้ว่าเจ้าของรองเท้าแตะนี้จะต้องได้พบกับข้า... แล้วเจ้ารู้ไหมว่ามันหมายความว่าอย่างไร?"
อุษากรัตกลืนน้ำลาย "...หมายความว่า...?"
Ahmose ยิ้มมุมปาก
"หมายความว่า… เจ้าจะต้องอยู่ที่นี่… ในฐานะว่าที่ราชินีของข้า"
โอ้คนสวยจ๋าาาาาาาาา!!!
—
ตัดภาพไปที่อุษากรัต (โหมดหัวหมุนสุดๆ)
เดี๋ยวนะ!? นี่มันบ้าไปแล้ว! ฉันมาอียิปต์โบราณได้ไม่ถึงวัน จะให้โดดไปเป็นราชินีเลยเนี่ยนะ!?
อุษากรัตยังไม่ทันได้ตั้งสติ ด้านข้างก็มีสาวใช้วิ่งกรูเข้ามาหาเธอ
"ท่านหญิง! เราต้องเตรียมตัวให้ท่านสำหรับงานเฉลิมฉลองคืนนี้!"
"เดี๋ยวๆ คืนนี้!?"
"ใช่แล้วเพคะ ฝ่าบาทรับสั่งให้มีงานเลี้ยงต้อนรับท่านเป็นพิเศษ!"
"ว๊าย!!"
ยังไม่ทันจะเถียงอะไร เธอก็ถูกลากเข้าห้องแต่งตัว โดนจับแช่น้ำมันหอมระเหย บีบนวดตัว ทาปากแดง ผูกเครื่องประดับเต็มตัว
เธอเพิ่งตกตึกตายนะ! ไม่ใช่การได้รับรางวัล..แต่งงานฟรี!!
—
ตัดภาพไปที่ Ahmose (โหมดคนเจ้าเล่ห์)
Ahmose ยืนมองจากระเบียงห้องของเขา ขณะที่ข้าราชบริพารพากันเตรียมงานเลี้ยงอย่างเร่งรีบ
เขาไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาสนใจหญิงสาวคนนี้ แต่เขามั่นใจว่า... เธอไม่เหมือนใครที่เขาเคยพบ
ดวงตาที่เต็มไปด้วยประกายความซุกซน รอยยิ้มที่ไม่เกรงกลัวอำนาจของเขา และ... ท่าทางที่เหมือนเธอรู้จักเขาอยู่ก่อนแล้ว
"Rhodopis… เจ้าจะมาเป็นราชินีของข้าจริงๆ หรือไม่นั้น ข้าจะเป็นคนพิสูจน์เอง"
—
บทที่ 4: งานเลี้ยงอันเร่าร้อน (และอุษากรัตที่เกือบไปไม่รอด)
"ฉันต้องใส่นี่จริงๆ เหรอ!?"
อุษากรัตมองตัวเองในกระจกทองสัมฤทธิ์ด้วยสีหน้าตกตะลึงสุดขีด
เธอเคยเห็นแฟชั่นอียิปต์โบราณมาก่อนจากหนังและตำรา แต่เธอไม่คิดว่ามันจะโป๊ขนาดนี้! ผ้าฝ้ายเนื้อบางเฉียบแทบจะไม่ช่วยอะไรเลย แถมสร้อยคอทองคำที่พวกนางกำนัลคล้องให้ก็ยิ่งทำให้เธอดูเหมือน "ของขวัญราคาแพง" มากกว่าจะเป็น "แขกผู้ทรงเกียรติ"
โอ้พระเจ้า… นี่ฉันกำลังจะต้องเดินเข้าไปในงานเลี้ยงในชุดนี้เหรอ!?
"ท่านหญิง Rhodopis งดงามมากเพคะ!" สาวใช้อียิปต์คนหนึ่งชื่นชม
"งามตรงไหน!? ฉันเหมือนคนที่โดนจับแต่งเป็นเครื่องบูชาเทพเจ้าเลยเนี่ย!"
"แต่ฝ่าบาทต้องทรงพอพระทัยแน่นอนเพคะ!"
เอิ่ม… มันใช่เหรอ มันไม่ได้เกินไปหน่อยเหรอ!?
—
ณ ท้องพระโรงงานเลี้ยง
อุษากรัตถูกพาตัวเข้าไปในท้องพระโรงที่ถูกประดับด้วยคบไฟและผ้าม่านสีทอง บรรดาขุนนางและแขกเหรื่อมากมายกำลังพูดคุยและหัวเราะกันเสียงดัง กลิ่นเครื่องเทศและไวน์หอมฟุ้งไปทั่ว
แต่ที่สำคัญที่สุด—
กษัตริย์ Ahmose กำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์ทองคำ ดวงตาคมเข้มจับจ้องมาที่เธอเพียงคนเดียว
อุษากรัตกลืนน้ำลาย... โอย หล่อกว่าที่คิดอีก!
เขาสวมเครื่องทรงสีขาวสะอาด ทับด้วยเสื้อคลุมบางเบาสีทองรับกับผิวแทนเข้มของเขา ดวงตาสีอำพันของเขาดูมีเสน่ห์ลึกลับ… และรอยยิ้มของเขา—
อ้ะ ตาย! ตายแน่ๆ!
"มาแล้วสินะ เจ้าของรองเท้าแตะของข้า" Ahmose พูดเสียงนุ่ม ขณะที่เธอเดินเข้าไปหาเขา
"อ่า… เพคะ" อุษากรัตพยายามฝืนยิ้มให้ดูเป็นธรรมชาติ แต่ข้างในเธอกำลังกรี๊ด
เฮ้! อย่ามองฉันแบบนี้ไม่ได้! ฉันเป็นคนสมัยใหม่! ฉันมีสติ! ฉัน—
ตายแล้ว… ทำไมเขาต้องนั่งด้วยท่าทางแซ่บๆ แบดๆ หล่อๆ แบบนั้นด้วย!?
"นั่งลงสิ Rhodopis"
Ahmose ชี้ไปที่เบาะข้างๆ เขา ซึ่งแน่นอนว่ามันอยู่ ใกล้โคตรๆ!
โอ๊ย! คนสวยขา! ฉันไม่ได้เตรียมใจมานั่งใกล้ฟาโรห์ที่หุ่นแซ่บมาดเซ็กซี่ขนาดนี้เลย!
—
ไวน์หวานและสายตาที่อันตราย
งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างครึกครื้น บรรดานางรำออกมาเต้นกลางท้องพระโรง เสียงพิณและกลองดังก้อง อุษากรัตพยายามนั่งนิ่งๆ แต่เธอรู้สึกได้ถึงสายตาของ Ahmose ที่จับจ้องเธอตลอดเวลา
และไม่ใช่แค่จับจ้องธรรมดา... แต่เป็นสายตาที่ทำให้เธอขนลุกซู่!
"เจ้าไม่แตะไวน์เลยหรือ?" เขาถาม
"เอ่อ... หม่อมฉันไม่ค่อยดื่มเพคะ"
"ลองดูสิ มันหวาน... เจ้าต้องชอบแน่"
Ahmose หยิบถ้วยทองขึ้นจิบ ก่อนจะส่งมันมาให้เธอ
อุษากรัตลังเล แต่เดี๋ยวสิ... ถ้าเธอไม่ดื่มมันก็จะดูหยิ่งไปปะ!?
เธอจึงค่อยๆ รับมาแล้วจิบเบาๆ — และพบว่าไวน์อียิปต์โบราณนี่... อร่อยกว่าที่คิดแฮะ!
"เป็นยังไงบ้าง?" Ahmose ถามพลางยิ้ม
"รสชาติดีมากเพคะ"
"ดี... ข้าชอบที่เจ้าไม่กลัวจะลองสิ่งใดใหม่ๆ"
เดี๋ยวนะ!? ประโยคนี้ฟังดูแปลกๆ .. รึเปล่า!?
อุษากรัตกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะรู้สึกว่าใบหน้าของเธอเริ่มร้อนขึ้นมา—
เฮ้ย... อย่าบอกนะว่าไวน์นี่มีแอลกอฮอล์แรงกว่าที่คิด!?
—
เกมรักอันตราย!?
หลังจากที่เธอเริ่มรู้สึกมึนๆ Ahmose ก็โน้มตัวเข้ามาใกล้ จนเธอรู้สึกได้ถึงไออุ่นจากร่างกายของเขา
"เจ้ารู้ไหม Rhodopis" เสียงของเขาเบาราวกระซิบ
"ข้าไม่เคยสนใจหญิงใดขนาดนี้มาก่อน"
ตายแล้ว ตายแล้ว ตายแล้ว!
"และข้า... ก็ไม่ใช่คนที่ชอบรออะไรนานๆ"
Ahmose ยกมือขึ้นไล้ปลายผมของเธอเบาๆ
"แล้วเจ้า... พร้อมจะเป็นราชินีของข้าหรือยัง?"
!!!!!!!
อุษากรัตสะดุ้งสุดตัวก่อนจะเด้งถอยหลังอย่างรวดเร็ว
"เอ่อ!!! ฝะ... ฝ่าบาท!!! เราเพิ่งรู้จักกันเองนะเพคะ!!!"
Ahmose หัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ "ข้าก็แค่อยากดูว่าเจ้าจะตอบอย่างไร"
โอ๊ย ไอ้คนเจ้าเล่ห์!!!
—
หนีดีไหม? หรืออยู่ต่อไปดี?
หลังจากงานเลี้ยงจบลง อุษากรัตถูกพาไปยังห้องพักของเธอในพระราชวัง มันหรูหราจนเธอรู้สึกเหมือนหลุดมาอยู่ในโรงแรมระดับเจ็ดดาว
แต่ปัญหาคือ—
เธอยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับชีวิตต่อไปดี!
เธอควรจะยอมรับชะตากรรมของตัวเองแล้วลองดูว่าจะเป็นราชินีของ Ahmose ได้จริงๆ หรือไม่?
หรือเธอควรจะหาทางหนีออกจากวัง ก่อนที่เรื่องจะไปไกลกว่านี้!?
เธอทิ้งตัวลงบนเตียง หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
...และเธอรู้ดีว่าไม่ว่าจะเลือกทางไหน เรื่องนี้ก็คงไม่มีวันสงบลงง่ายๆ แน่นอน
—
บทที่ 5: แผนหนีสุดป่วน… หรือจะหนีไม่รอด!?
"โอเค... ฉันต้องหนี!"
อุษากรัตกระโดดลงจากเตียงกลางดึก พร้อมทั้งตั้งสมาธิเรียบเรียงแผนการหนีออกจากวัง ฟาโรห์ Ahmose อันตรายเกินไป! ผู้ชายอะไรหล่อก็หล่อ เจ้าเล่ห์ก็เจ้าเล่ห์ แถมยังทำให้เธอใจสั่นทุกครั้งที่อยู่ใกล้ แบบนี้มันไม่ปลอดภัยต่อหัวใจเลยสักนิด!
"อืม… ถ้าฉันจะหนี ฉันต้องทำยังไงบ้าง?"
เธอเดินวนไปมาในห้องก่อนจะจดแผนการลงบนแผ่นกระดาษปาปิรัสที่วางอยู่บนโต๊ะ
แผนหนีของ Rhodopis!
- แอบออกจากห้องให้เงียบที่สุด (อย่าทำแจกันล้ม!)
- หาทางลัดออกจากวังผ่านสวน (หวังว่ามันจะไม่มีสฟิงซ์เฝ้า…)
- วิ่งไปหาอูฐหรือม้าที่เร็วที่สุดแล้วเผ่น!
- หนีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไหนสักแห่ง (หรืออาจจะกลับไปเป็นแม่ค้าขายขนมในตลาด)
"แผนเพอร์เฟกต์! เอาล่ะ… ได้เวลาออกลุย!"
—
แผนดี… แต่พังตั้งแต่ข้อแรก!
เธอเริ่มต้นด้วยการค่อยๆ เปิดประตูห้องออกอย่างเงียบกริบ ดีมาก! ไม่มีใครอยู่แถวนี้!
เธอค่อยๆ ย่องไปตามทางเดินหินอ่อน อากาศเย็นเฉียบทำให้เธอขนลุก เธอเดินผ่านรูปปั้นเทพเจ้า ตรงไปยังทางออกของพระราชวัง
โอเค… อีกนิดเดียวก็จะถึงสวนแล้ว…
"จะไปไหน?"
เฮือก!!
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากด้านหลัง เธอสะดุ้งจนแทบจะกรี๊ด แต่ทันทีที่หันไปมอง—
ฟาโรห์ Ahmose ยืนกอดอกพิงเสาหิน มองเธอด้วยสายตารู้ทัน
ตายแล้วววววว!!!
"ข้าให้เจ้าอยู่ในวังอย่างสบาย เจ้าเลยวางแผนจะหนีงั้นหรือ?"
Ahmose ก้าวเข้ามาใกล้ช้าๆ
"เอ่อ… หม่อมฉันก็แค่… ออกมาเดินเล่นเฉยๆ! ใช่! เดินเล่น!"
เขาหรี่ตา "เดินเล่น... กลางดึก... พร้อมเสื้อคลุมและรองเท้าคู่นั้น?"
อุ๊บ…! รองเท้าแตะของเธอหายไปอีกข้าง!
โดนจับได้คาหนังคาเขาเลยไงล่ะ Rhodopis!!
—
เกมแมวจับหนู… หรือเกมรัก!?
Ahmose ถอนหายใจพลางยิ้มมุมปาก "ถ้าเจ้าคิดจะหนี เจ้าควรจะทำให้แนบเนียนกว่านี้"
"เอ่อ… หม่อมฉันเปล่านะเพคะ!"
"งั้นหรือ?"
เขาค่อยๆ ก้าวเข้ามาใกล้อีก ใกล้มากกกกกก จนเธอถอยหลังไปเรื่อยๆ จนแผ่นหลังชนเข้ากับเสาหิน
"เจ้ากลัวอะไรขนาดนั้น Rhodopis?"
"...หม่อมฉันเปล่ากลัว!"
"หึ… ข้าไม่คิดว่าข้าจะทำอะไรให้เจ้ากลัวได้นะ" Ahmose โน้มตัวลงมาจนใบหน้าของเขาอยู่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่นิ้ว
โอ๊ยตายแล้ว! ใกล้ไปแล้ว! หัวใจจะวายแล้ว!!!
"หรือว่า… เจ้ากลัวว่าเจ้าจะหวั่นไหวต่อข้ากันแน่?"
โอ้ย!!! นี่มันคำถามอะไรเนี่ย!!!
อุษากรัตหน้าแดงเถือก รีบเบี่ยงตัวหนีทันที "มะ… หม่อมฉันจะกลับไปนอนแล้วเพคะ! ฝันดี!"
เธอรีบหมุนตัวแล้ววิ่งกลับห้องไปทันที ทิ้งให้ Ahmose ยืนหัวเราะเบาๆ ด้วยความขบขัน
—
หัวใจที่ปั่นป่วนของอุษากรัต
อุษากรัตกลับมาถึงห้องแล้วรีบกระโดดขึ้นเตียง เอาหมอนปิดหน้า
โอ๊ยยยย นี่ฉันไปตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ได้ยังไงเนี่ย!?
ฟาโรห์ Ahmose เล่นแรงเกินไปแล้ว! เขาทำแบบนั้นกับผู้หญิงทุกคน หรือเขาสนใจฉันจริงๆ กันแน่!?
เธอพลิกตัวไปมาอย่างกลุ้มใจ หัวใจเต้นรัวเป็นจังหวะกลองศึก
แบบนี้มันไม่ใช่แค่เกมไล่จับธรรมดาแล้ว… มันคือเกมรักชัดๆ!
—
Ahmose: “ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าหนีไปง่ายๆ หรอก”
เช้าวันรุ่งขึ้น อุษากรัตถูกปลุกให้ไปเข้าเฝ้า Ahmose อีกครั้ง เธอคิดว่าเขาคงจะลงโทษเธอที่พยายามหนีแน่ๆ
แต่ผิดคาด…
"ข้ามีของขวัญให้เจ้า"
Ahmose ยื่นกล่องไม้แกะสลักมาให้เธอ
"อะไรหรือเพคะ?" เธอรับมาเปิดดู—
รองเท้าแตะคู่ใหม่!?
"เจ้าทำรองเท้าหายไปข้างหนึ่ง ข้าเลยให้ช่างทำคู่ใหม่ให้"
อุษากรัตอ้าปากค้าง นี่เขาไม่โกรธที่เธอพยายามหนี แต่กลับให้รองเท้าคู่ใหม่แทน!?
Ahmose ยิ้ม "ข้าอยากให้เจ้ารู้ว่า… ไม่ว่าเจ้าจะพยายามหนีไปไกลแค่ไหน ข้าก็จะตามหาเจ้าเสมอ"
โอ๊ย! ประโยคนี้มันอะไร!!!
อุษากรัตหน้าแดงอีกครั้ง โอเค… ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอกำลังเผชิญกับอะไรอยู่
ฟาโรห์ Ahmose ไม่ใช่แค่คนเจ้าเล่ห์… แต่เขากำลังตามจีบเธออยู่จริงๆ!
และปัญหาคือ—
เธอเริ่มจะใจอ่อนซะแล้วสิ!!!
—
บทที่ 6: จูบที่ไม่ควรเกิดขึ้น… หรือควร?
"ใจเย็นไว้อุษากรัต… เธอต้องตั้งสติ!"
อุษากรัตเดินวนไปมาในห้องพักของตนเอง พยายามเรียบเรียงความคิดหลังจากเหตุการณ์เมื่อวานที่ทำให้เธอ แทบจะเป็นลม
ฟาโรห์ Ahmose ไม่เพียงแค่ขัดขวางแผนหนีของเธอ แต่ยังมอบรองเท้าแตะคู่ใหม่ให้ พร้อมประโยคจีบแซ่บจีบหนักที่ทำให้เธอหน้าร้อนฉ่า!
"ข้าจะตามหาเจ้าเสมอ… หึ! พูดมาได้!"
เธอทิ้งตัวลงนอนแล้วกุมหน้า ทำไมเขาต้องพูดอะไรแบบนั้นออกมาด้วย!? มันเป็นการประกาศตัวกลายๆ หรือเปล่าว่าเขาจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ?
"โอ๊ยยย… นี่มันอะไรกันเนี่ย!"
เธอดิ้นไปมาเหมือนหนอนโดนน้ำร้อนลวก
แต่ยังไม่ทันที่เธอจะสงบสติอารมณ์ได้—
"เจ้าคิดอะไรอยู่?"
เฮือก!!!
เสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหลัง ฟาโรห์ Ahmose!!!
"ว๊ากกก!!!"
อุษากรัตสะดุ้งสุดตัวแล้วรีบกระโจนลงจากเตียง "จะเข้าห้องใครไม่คิดจะเคาะประตูก่อนเลยเหรอเพคะ!?"
Ahmose ยืนกอดอกพิงประตู ยิ้มขบขัน "ข้าเคาะแล้ว แต่เจ้าคงกำลังวุ่นวายกับความคิดของตัวเองจนไม่ได้ยิน"
"...ได้ยินสิ! หม่อมฉันแค่… เอ่อ… กำลังคิดอะไรนิดหน่อย"
"หืม? คิดถึงข้าหรือ?"
โอ๊ยยยย!!! นี่เขามันปีศาจเจ้าเล่ห์ชัดๆ!!!
—
แผนของฟาโรห์ (ที่อุษากรัตไม่รู้ตัว)
Ahmose เดินเข้ามาใกล้แล้วนั่งลงบนขอบเตียง "เจ้ารู้หรือไม่ว่าตั้งแต่เจ้าเข้ามาในวัง ทุกคนก็พูดถึงเจ้าไม่หยุด?"
"หา?"
"บางคนอิจฉา บางคนสงสัยว่าทำไมข้าถึงให้ความสนใจเจ้าเป็นพิเศษ"
อุษากรัตกลืนน้ำลาย "แล้ว… แล้วพระองค์สนใจข้าจริงๆ หรือแค่เพราะรองเท้าแตะกันแน่?"
Ahmose หัวเราะเบาๆ ก่อนจะโน้มตัวเข้าใกล้ เธอรีบถอยหลังหนีแต่ก็ชนเข้ากับพนักเตียงจนหนีต่อไม่ได้
"เจ้าคิดว่ามันเป็นแค่รองเท้าแตะหรือ?"
"ก็…"
"ไม่ใช่หรอก Rhodopis… ตั้งแต่ข้าพบเจ้าครั้งแรก ข้าก็รู้สึกได้ว่าเจ้าไม่เหมือนใคร"
อุษากรัตหัวใจเต้นรัว "…มะ…หมายความว่า?"
Ahmose ยิ้มมุมปาก "หมายความว่า… ไม่ว่าเจ้าอยากจะหนีจากข้าหรือไม่ เจ้าก็ไม่มีทางหนีจากใจข้าได้อยู่ดี"
โอ๊ยยยยยย!!! อะไรเนี่ย!!!
—
สถานการณ์ที่พลิกผัน… และจูบที่ไม่ควรเกิดขึ้น!?
"หม่อมฉัน…" อุษากรัตพยายามตั้งสติ "หม่อมฉันยังไม่ได้ตกลงใจว่าจะอยู่ที่นี่ตลอดไปนะเพคะ!"
"งั้นหรือ?"
"ใช่! หม่อมฉันยังมีสิทธิ์เลือกเส้นทางชีวิตของหม่อมฉันเอง!"
Ahmose หรี่ตา "ข้าก็เช่นกัน…"
ก่อนที่อุษากรัตจะเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร ฟาโรห์ Ahmose โน้มตัวลงมาใกล้… ใกล้มากกก…
และ—
ริมฝีปากของเขาสัมผัสกับริมฝีปากของเธอเบาๆ
!!!
โอ๊ยยย!!! นี่มันอะไรเนี่ย!!!!
อุษากรัตเบิกตากว้าง ฟาโรห์จูบเธอ!!!
ถึงจะเป็นแค่สัมผัสเบาๆ แต่… มันก็ทำให้เธอสมองขาวโพลนไปหมด!!!
Ahmose ค่อยๆ ผละออก แล้วกระซิบเสียงเบา "เจ้าบอกว่ามีสิทธิ์เลือก… งั้นข้าก็มีสิทธิ์ที่จะลองทำให้เจ้าหวั่นไหวเช่นกัน"
อุษากรัตหน้าแดงร้อนจนแทบระเบิด เธอรีบผลักอกเขาออกไปแล้วลุกพรวดขึ้นจากเตียง
"มะ… หม่อมฉันจะไม่ตกหลุมพรางของพระองค์หรอกนะเพคะ!"
Ahmose หัวเราะเบาๆ "งั้นหรือ? งั้นเรามาดูกันว่าเจ้าจะทนได้นานแค่ไหน"
โอ๊ยยย!!! นี่เธอจะรอดจากเกมของฟาโรห์ Ahmose ได้ยังไงกันเนี่ย!?
—
หัวใจที่สั่นไหว… และสงครามรักที่เริ่มต้นขึ้น
หลังจากเหตุการณ์นั้น อุษากรัตก็พยายาม หลบหน้า Ahmose ทุกวิถีทาง!
แต่ปัญหาคือ—
ฟาโรห์ Ahmose ไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ!
เขาหาเรื่องเข้ามาใกล้เธอเสมอ ไม่ว่าจะเป็นมื้ออาหาร กิจกรรมในวัง หรือแม้แต่ตอนเธอไปเดินเล่นในสวน!
"เจ้าจะหนีข้าไปถึงเมื่อไหร่ Rhodopis?"
"หม่อมฉันไม่ได้หนี!"
"หึ… งั้นหรือ? แต่เจ้าดูเหมือนจะหวั่นไหวทุกครั้งที่ข้าเข้าใกล้เลยนะ"
"มะ… หม่อมฉันไม่ได้หวั่นไหว!!!"
แต่พูดไปก็แค่หลอกตัวเอง…
เพราะหัวใจเธอมันเต้นแรงทุกครั้งที่เขาอยู่ใกล้จริงๆ นั่นแหละ!!!
—
บทที่ 7: หวั่นไหวไปหมดแล้ว… หรือจะเป็นรักจริง!?
"ไม่ไหวแล้ว… ฉันต้องควบคุมตัวเองให้ดีกว่านี้!!!"
อุษากรัตเดินวนไปมาในห้องพักของตนเอง ขบกัดริมฝีปากแน่น หลังจากเหตุการณ์ ‘จูบต้องห้าม’ เมื่อคืน
ฟาโรห์ Ahmose เล่นอะไรกับเธอเนี่ย!?
เขากำลังทดสอบความอดทนของเธอใช่ไหม!?
หลังจากวันนั้น เขาก็ยังคงทำเหมือนเรื่องเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่… เขาก็ไม่ยอมให้เธอหนีไปไหนเหมือนกัน
"ฉันไม่มีวันตกหลุมรักเขาหรอก… ไม่มีวัน!"
เธอกำหมัดแน่นเหมือนตั้งใจแน่วแน่ แต่…
เสียงหัวใจเต้นแรงของเธอบอกว่าเธอโกหกตัวเองอยู่ชัดๆ!!!
—
(1) ข่าวลือในวัง… และแรงกดดันที่เพิ่มขึ้น
"ท่านหญิง Rhodopis ทรงโชคดีเสียจริง"
"ได้เป็นที่โปรดปรานขององค์ฟาโรห์… ใครๆ ก็อิจฉากันทั้งนั้น"
"แต่หากนางคิดจะแย่งบัลลังก์ล่ะก็… นางคงจะเจอปัญหาใหญ่แน่!"
อุษากรัตเดินผ่านกลุ่มนางกำนัลที่ยืนซุบซิบกันอยู่ เธอถอนหายใจยาว นี่มันอะไรเนี่ย!? เธอไม่ได้อยากจะแย่งชิงอะไรจากใครทั้งนั้นนะ!!!
แต่ดูเหมือนทุกคนในวัง… จะมองเธอเป็นศัตรูไปแล้ว!!!
"โอ๊ยยย ทำไมฉันต้องมาติดอยู่ในดราม่าราชวังแบบนี้ด้วยนะ!?"
—
(2) ฟาโรห์ที่แสนเจ้าเล่ห์… และแผนการที่เธอไม่ทันตั้งตัว!
วันหนึ่ง ฟาโรห์ Ahmose ออกคำสั่งให้เธอไปพบที่ท้องพระโรง
เธอเดินเข้าไปด้วยความระแวงสุดขีด เขาจะมาไม้ไหนอีก!?
แต่สิ่งที่เธอเจอคือ—
"ข้ามีเรื่องสำคัญจะประกาศต่อหน้าทุกคน"
Ahmose นั่งอยู่บนบัลลังก์ ท่ามกลางเหล่าขุนนาง ข้าราชบริพาร และทหาร
"ตั้งแต่วันนี้ไป… Rhodopis จะต้องมาอยู่ข้างกายข้าเสมอ"
หา!!!!
อุษากรัตอ้าปากค้าง "หม่อมฉัน… หม่อมฉันไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย!"
Ahmose หันมายิ้ม "ข้าก็เพิ่งตัดสินใจเอง"
ตัดสินใจเอง!?
นี่เขาหมายความว่าไง!?
—
(3) ความใกล้ชิดที่เกินควบคุม
หลังจากวันนั้น อุษากรัตก็ถูกลากไปที่ไหนมาไหนกับฟาโรห์ตลอด!!!
ตอนประชุมขุนนาง? เธอต้องนั่งอยู่ข้างๆ
ตอนเสด็จออกว่าราชการ? เธอต้องอยู่ตรงนั้น
ตอนมื้ออาหาร? เขายืนกรานให้เธอนั่งร่วมโต๊ะเสมอ
"ข้าไม่มีทางให้เจ้าอยู่ห่างจากข้าได้หรอก Rhodopis"
โอ๊ยยยย!! มันจะเกินไปแล้วไหมเพคะฟาโรห์!!!
—
(4) ความรู้สึกที่ชัดเจนขึ้น… หรือจะเป็นรักแท้!?
ในค่ำคืนหนึ่ง ขณะที่เธอนั่งอยู่ริมระเบียงมองดวงจันทร์ Ahmose ก็เดินเข้ามาหาเงียบๆ
"เจ้ายังไม่นอนหรือ?"
อุษากรัตสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ตอบเสียงเบา "ข้ายังไม่ง่วง"
ฟาโรห์มองเธอนิ่งๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น "เจ้ายังกลัวข้าอยู่หรือ?"
เธอเม้มริมฝีปาก "หม่อมฉันไม่รู้…"
"แล้ว… เจ้ารู้หรือไม่ว่าใจของเจ้าตอนนี้รู้สึกเช่นไร?"
เธอสะอึก
เพราะเธอรู้คำตอบนั้นดีอยู่แล้ว…
เธอหวั่นไหวกับเขาจริงๆ…
แต่เธอยังกลัว กลัวว่าเขาจะทำกับเธอเหมือนหญิงคนอื่นที่เคยผ่านมาในชีวิตเขา
"หม่อมฉันไม่รู้ว่าฝ่าบาทจะรักหม่อมฉันจริงหรือไม่… หรือแค่เป็นเพราะพระองค์รู้สึกสนุกที่ได้ไล่ล่าหม่อมฉัน"
Ahmose มองเธอนิ่งๆ ก่อนจะยื่นมือมาแตะที่ปลายคางเธอเบาๆ
"ถ้าเช่นนั้น… ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่า… ข้าไม่ได้ล้อเล่น"
แล้วเขาก็โน้มตัวลงมา…
ริมฝีปากของเขาประทับลงบนเธออีกครั้ง…
แต่ครั้งนี้… มันลึกซึ้งและอ่อนโยนกว่าเดิม
หัวใจของอุษากรัตเต้นรัว… เธอรู้แล้วว่ามันสายไปแล้ว
เธอไม่ได้แค่หวั่นไหว—
เธอรักเขาเข้าแล้วจริงๆ…
—
บทที่ 8: หัวใจของข้าจะเป็นของเจ้าเพียงผู้เดียว
"ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย!?"
อุษากรัตทรุดตัวนั่งบนเตียง กุมแก้มทั้งสองข้างที่ยังร้อนฉ่าอยู่หลังจากจูบที่เธอ (ไม่ได้ตั้งใจแต่ก็ดันเผลอจูบตอบ) กับฟาโรห์ Ahmose
โอ๊ยยย! เธอเสียการควบคุมตัวเองไปแล้วจริงๆ ใช่ไหม!?
เธอพยายามหาเหตุผลมาหักล้างความรู้สึกตัวเอง แต่… เธอรู้ดีว่าตอนนี้เธอปฏิเสธมันไม่ได้อีกแล้ว
เธอรักเขาเข้าแล้วจริงๆ…
—
(1) แผนร้ายของฝ่ายตรงข้าม
แต่ขณะที่อุษากรัตกำลังวุ่นวายกับความรู้สึกของตัวเอง ปัญหาใหญ่ก็ถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว!
เพราะหลังจากที่ฟาโรห์ Ahmose ประกาศอย่างไม่เป็นทางการว่าเธอคือ "คนโปรด" ของพระองค์—
ศัตรูของเธอก็เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ!!!
โดยเฉพาะ พระนาง Neferura หญิงสูงศักดิ์ที่เคยได้รับความโปรดปรานจาก Ahmose และเป็นที่หมายตาของขุนนางกลุ่มหนึ่งที่ต้องการให้เธอขึ้นเป็นมเหสี
"เด็กสาวไร้ฐานะเช่นเจ้าไม่มีค่าคู่ควรกับองค์ฟาโรห์หรอก!"
นั่นคือคำพูดที่ Neferura กล่าวกับเธออย่างเย็นชา ก่อนที่เรื่องร้ายจะเกิดขึ้น—
—
(2) การลักพาตัวและแผนการร้าย!
วันต่อมา ขณะที่อุษากรัตเดินเล่นอยู่ในสวนวังตามลำพัง จู่ๆ ก็มีมือปริศนาพุ่งมาปิดปากเธอจากด้านหลัง!
"อื้อออ!!!"
เธอถูกลากเข้าไปในห้องลับ ก่อนจะเห็นว่า กลุ่มขุนนางที่สนับสนุนพระนาง Neferura เป็นคนบงการ!
"องค์ฟาโรห์ Ahmose ไม่อาจถูกครอบงำโดยหญิงสาวต่ำต้อยเช่นเจ้าได้!"
พวกมันจับเธอขังไว้ และวางแผนจะใช้เธอเป็นข้อต่อรองบีบให้ Ahmose แต่งงานกับ Neferura
"ถ้าเขาปฏิเสธ… เจ้าก็จะต้องตาย"
โอ๊ยยยย! นี่เธอเล่นอยู่ในซีรีส์การเมืองเรื่องไหนเนี่ย!?
—
(3) Ahmose จะปล่อยให้เธอหายไปจริงๆ หรือ!?
แต่แล้วในคืนเดียวกันนั้นเอง—
"โครมมมม!!!"
ประตูห้องถูกกระแทกจนพัง ก่อนที่เสียงฝีเท้าหนักแน่นจะดังขึ้น
"อย่าแตะต้องนางของข้า!!!"
ฟาโรห์ Ahmose บุกเข้ามาเองพร้อมกับกองทหารองครักษ์!
อุษากรัตเบิกตากว้าง เขามาช่วยเธอจริงๆ…!!!
"อึก… องค์ฟาโรห์!!!" ขุนนางฝ่ายกบฏหน้าซีดเผือดก่อนจะถูกจับกุมทั้งหมด
Ahmose เดินตรงเข้ามาหาเธอ ก่อนจะคว้าตัวเธอเข้ามากอดแน่น!
"เจ้ากล้ามาก Rhodopis… เจ้ากล้าทำให้ข้าแทบบ้าเพราะความเป็นห่วง!!!"
"อะ…เอ๊ะ!?"
"ห้ามหายไปจากข้าอีก!!!"
หัวใจของอุษากรัตเต้นรัว เธอรู้แล้วว่าฟาโรห์ Ahmose ไม่ได้แค่หลงเธอ
แต่เขารักเธอจริงๆ…
—
(4) คำสารภาพรักจากฟาโรห์ Ahmose
หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายผ่านไป Ahmose พาเธอไปยังหอคอยสูงสุดของพระราชวัง ที่ซึ่งแสงจันทร์สาดส่องลงมาอย่างงดงาม
เขามองตาเธออย่างแน่วแน่ และเอ่ยคำพูดที่ทำให้เธอแทบหยุดหายใจ…
"ข้าไม่ต้องการเจ้าแค่เพราะรองเท้าแตะคู่นั้น…"
"แต่ข้าต้องการเจ้าเพราะเจ้าเป็นเจ้า… เป็นหญิงสาวที่ทำให้หัวใจของข้าเต้นแรง… เป็นคนที่ข้าไม่อาจปล่อยไปได้อีกแล้ว"
อุษากรัตเบิกตากว้าง น้ำตาเอ่อคลอเบาๆ เขาพูดมันออกมาจริงๆ…
เขารักเธอจริงๆ…!!!
"หม่อมฉัน…หม่อมฉันก็รักพระองค์เพคะ"
Ahmose ยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนจะโน้มตัวลงมา…
และคราวนี้… จูบของเขาไม่ใช่จูบเพื่อท้าทายอีกต่อไป
แต่มันเป็นจูบของความรักที่แท้จริง…
—
บทที่ 9: รองเท้าคู่นี้… และหัวใจของข้าเป็นของเจ้าเพียงผู้เดียว (จบบริบูรณ์)
—
(1) คำสัญญาจากฟาโรห์ Ahmose
รุ่งเช้าหลังจากคืนที่เขาสารภาพรักกับเธอ Ahmose ก็ไม่รอช้า—
"แต่งงานกับข้า Rhodopis"
เฮ้ย!!! อุษากรัตสำลักน้ำชาที่กำลังดื่มอยู่ นี่เขามาขอเธอแต่งงานเลยเรอะ!?
เธอมองเขาด้วยความตกใจและเขินอาย "มะ…มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอเพคะ!?"
Ahmose ยิ้มขำ แต่สายตาของเขาแน่วแน่และจริงจัง
"ข้าปล่อยให้เจ้าหนีไปไม่ได้อีกแล้ว"
"แต่—"
"หรือว่าเจ้าไม่รักข้า?"
โอ๊ยยย ฟาโรห์ เล่นไม้ตายนี้เลยเหรอ!?
"มะ…หม่อมฉันรักพระองค์… แต่…" เธอยังพูดไม่ทันจบ Ahmose ก็จับมือเธอขึ้นมาและเอ่ยเสียงหนักแน่น
"ถ้าเช่นนั้นก็ไม่มีอะไรต้องลังเล"
"ข้าจะให้เจ้าเป็นราชินีของข้า"
หัวใจของอุษากรัตเต้นแรง … เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าชีวิตเธอจะมาถึงจุดนี้!!!
—
(2) พระนาง Neferura และบทสรุปของศัตรูหัวใจ
แต่แน่นอนว่า การแต่งตั้งหญิงสาวไร้เชื้อสายเป็นราชินี… ต้องมีคนไม่พอใจแน่ๆ!
โดยเฉพาะ พระนาง Neferura ที่ยังไม่ยอมแพ้!
"พระองค์จะทำแบบนี้ไม่ได้เพคะ!!!"
Neferura เดินเข้ามาเผชิญหน้ากับ Ahmose กลางที่ประชุมขุนนาง "หญิงต่ำศักดิ์เช่นนางไม่มีค่าพอจะเป็นราชินีของอียิปต์!!!"
ขุนนางบางส่วนพยักหน้าเห็นด้วย แต่ Ahmose กลับแค่นเสียงหัวเราะเบาๆ
"แล้วเจ้าคิดว่า ‘ค่าของราชินี’ อยู่ที่ใด?"
"ความสูงส่งของนาง? เชื้อสาย? หรือว่าความภักดี?"
Ahmose หันไปมอง Rhodopis ที่นั่งตัวเกร็ง เขายิ้มให้นาง… ยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ
"Rhodopis อาจไม่ใช่หญิงที่สูงศักดิ์ที่สุด… แต่นางเป็นหญิงเดียวที่ข้าเลือก"
"และหากใครกล้าขัดขวางข้า…"
แววตาของ Ahmose เฉียบคมจนทุกคนในที่ประชุมเงียบกริบ
"ก็เตรียมตัวถูกกวาดล้างได้เลย"
โอ๊ยยย ฟาโรห์ ร้ายมากกกก!!!
Neferura หน้าเสีย… เธอไม่กล้าพูดอะไรอีก เพราะรู้ว่าหากขืนขัดขืนต่อไป เธอเองอาจถูกขับออกจากวังทันที!
—
(3) งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ และรองเท้าแตะที่ถูกส่งคืน
สุดท้าย—
พิธีอภิเษกสมรสของฟาโรห์ Ahmose และ Rhodopis ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่!!!
(ใครจะไปคิดว่าเด็กสาวไทย-อังกฤษที่เคยอยู่คอนโดในยุคปัจจุบัน… จะกลายเป็นราชินีแห่งอียิปต์ได้ฟะ!?)
เธอสวมชุดเจ้าสาวอียิปต์โบราณสุดอลังการ และที่สำคัญ—
รองเท้าแตะที่หายไปของเธอถูกนำกลับมา… โดยฟาโรห์ Ahmose เป็นคนสวมให้ด้วยมือของเขาเอง!
"ข้าคืนสิ่งที่เป็นของเจ้ากลับมา"
"แต่มีข้อแม้…"
"…"
Ahmose เงยหน้าขึ้นมามองเธอ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์
"ข้าขอแลกมัน… กับหัวใจของเจ้า"
โอ๊ยยย อะไรเนี่ย!!!
อุษากรัตแทบจะเป็นลมกลางพิธี ฟาโรห์มาเล่นมุกจีบสาวอะไรตอนนี้เนี่ยยย!!!
แต่สุดท้ายเธอก็ยิ้ม… และตอบเขาเสียงเบา
"หม่อมฉันมอบหัวใจของหม่อมฉันให้พระองค์ไปตั้งนานแล้วเพคะ…"
และแล้ว—
จูบแห่งรักของฟาโรห์และราชินีก็ถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์…
—
(4) บทสรุปที่มีความสุข และชีวิตนิรันดร์ของราชินี Rhodopis
หลังจากการแต่งงานของพวกเขา—
Rhodopis กลายเป็นราชินีที่มีอิทธิพลอย่างมากในยุคของ Ahmose
เธอใช้ความรู้จากยุคปัจจุบันช่วยพัฒนาอียิปต์ และเป็นที่รักของประชาชน (แม้ว่าบางครั้งเธอจะเผลอใช้คำพูดแปลกๆ ที่ไม่มีใครเข้าใจก็ตาม อิอิ)
และเหนือสิ่งอื่นใด…
เธอได้ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับชายที่เธอรักที่สุด
ฟาโรห์ Ahmose— ชายผู้ที่ทุ่มเทหัวใจให้เธอเพียงผู้เดียว
—
(จบบริบูรณ์)
แล้วพบกันใหม่ในเรื่องถัดไปค่ะ!
